дай ми ръката си
ще те заведа отвъд
красивите ти белези
съзвездията по кожата ти
и болезненото, което
струи от очите ти,
защото в онова небе
няма есен
нито дъжд
само дъга
(усмивката ти)
шептя ти дъждовно,
а ти чуваш ли ме?
исках само да кажа:
онази последна среща
ме накара да те мечтая
думите по паважа
търкулват се тихо
а аз танцувам, танцувам
сама.
Автор: Гергана Божидарова
Коментари
Публикуване на коментар